Rubén en Miguel, Spanje
© Damiano Oldoni
De Spaanse veeartsen Rubén en Miguel verlieten beiden Léon in het noordwesten van
Spanje voor Gent en zijn faculteit Diergeneeskunde, die behoort tot de Europese top. Ze zijn intussen al zodanig ingeburgerd dat ze pintjes in het Nederlands kunnen bestellen; daarmee kom je al een eind. Miguel kwam in 2007 naar Gent om er te beginnen aan zijn doctoraat over anesthesie op paarden. Intussen is hij assistent. Rubén vertrok pas vier jaar geleden, op aanraden van Miguel. Ook hij zit hier vooral om wetenschappelijke redenen, namelijk het bestuderen van varkens. De crisis in Spanje gaf hen een extra duwtje in de rug, vertelt Miguel, want ook in de academische wereld heeft ze diepe wonden geslagen.
Dat Carlos Quinto, Karel V, de zestiende-eeuwse vorst die heerste over Spanje en de
Nederlanden, in Gent geboren is, vormt een leuke bijkomstigheid voor hun verblijf. Maar het Prinsenhof moeten ze nog ontdekken.
‘Life is passing away in Spain’, vertelt Rubén, in eindeloze werkdagen die duren tot ’s
avonds laat, maar volbracht worden in zuiderse gezapigheid. Het strikte Vlaamse werkritme deed veel pijn in het begin, maar de efficiëntiewinst uitbetaald in uren vrije tijd konden ze al snel waarderen. Want de Spaanse community in Gent zit niet stil. Rubén en Miguel vertellen in geuren en kleuren over de vele activiteiten: samen uitgaan, het huren van een ‘chalet’ in de Ardennen, de mini-voetbalploeg… ‘Voetbal bindt!’ lacht Miguel, die zoals het een trotse Spanjaard betaamd voor de gelegenheid zijn T-Shirt van Atletico Madrid heeft aangetrokken. De Irish Pub aan de Recolettenlei is hun adres voor het volgen van wedstrijden op groot scherm. Ook Grieken, Italianen en Portugezen maken trouwens deel uit van deze grote groep jonge academici, die als een soort permanente groep Erasmusgangers hun tijd gezamenlijk spenderen. Het uithuizige verblijf en de gemeenschappelijke academische cultuur vlakken de nationale verschillen uit.
Het is een open vraag: hebben Miguel en Rubén, volle dertigers, nog geen gezin omdat ze in
het buitenland een academische carrière aan het uitbouwen zijn? Beiden hebben voor hun aankomst in Gent op verschillende andere plaatsen in Europa gestudeerd, terwijl Miguel momenteel een onderzoekspositie in Brazilië overweegt. Het nomadische leven, concluderen we, zit in de genen, al vertellen zowel Miguel als Ruben dat ze hopen zich ooit terug in Spanje te kunnen settelen.
Ze eindigen met een mening over België. 'Wallonië is another country' zegt Rubén, die
ook in Luik gewerkt heeft. De sfeer sluit er sterker aan bij het mediterrane karakter dan Vlaanderen, waar alles 'clean en organized' verloopt. Maar de voordelen van het georganiseerde leven hebben ze intussen wel ontdekt, er blijft meer tijd over om pintjes te bestellen.
Rubén del Pozo Sacristán (°1981, Madrona, Spanje)
en Miguel Gozalo Marcilla (°1981, Valladolid, Spanje)